Optyczna czujka dymu DUR-40 jest przeznaczona do wykrywania widzialnego dymu, powstającego w bezpłomieniowym początkowym stadium pożaru, wtedy gdy materiał zaczyna się tlić, a więc na ogół długo przed pojawieniem się otwartego płomienia i zauważalnego wzrostu temperatury. Jest przewidziana do pracy w pomieszczeniach zamkniętych, w których w normalnych warunkach nie występuje dym, kurz i skraplanie pary wodnej. Jednak dzięki wprowadzeniu analogowej kompensacji zmian środowiskowych, cechuje się podwyższoną odpornością na zmiany ciśnienia, temperatury i kondensację pary wodnej.
Zasada działania
Czujka DUR-40 jest czujką typu rozproszeniowego. Działa ona na zasadzie pomiaru promieniowania rozproszonego przez cząstki aerozolu w komorze pomiarowej, niedostępnej dla światła zewnętrznego. Znajdujący się w komorze pomiarowej odbiornik promieniowania - fotodioda, nie odbiera promieniowania emitowanego przez nadajnik - diodę elektroluminescencyjną dopóty, dopóki do komory nie wnikną cząstki dymu rozpraszające to promieniowanie, kierując je na odbiornik.
Urządzenie ma wbudowany cyfrowy układ samoregulacji, utrzymujący stałą czułość przy postępującym zabrudzeniu komory pomiarowej co powoduje, że wydłużone są okresy jej pracy bez konieczności częstego czyszczenia. W razie silnego zabrudzenia komorę można zastąpić nową. Dodatkową sygnalizację optyczną czujek, w przypadku gdy są zainstalowane w trudno dostępnym miejscu, można uzyskać przez dołączenie do nich wskaźników zadziałania WZ-31. Czujka DUR40 spełnia wymagania normy PN-EN 54-7 oraz instalowana jest w gnieździe G-40.
Czujka DUR 40 podobnie jak czujka jonizacyjna DIO-40, reaguje na produkty płomieniowego spalania w teście TF1 czym różni się od czujki DOR-40.
Rys.1 - Zacisk gniazda współpracującego z wtykiem czujki.